27

Zondag 18 mei. Het heeft vannacht hard gewaaid en een beetje geregent. Als we opstaan is het 18 graden en droog. We vertrekken om 5 voor 9 naar Ürgüp/Ortahisar in de Cappadocië. Als we net vertrokken zijn krijgen we sms van Piet onze reisleider dat we andere route moeten volgen. Het is een heel mooie route en erg verschillend. Als we in Yozgat getankt hebben komen we door een gedeelte waar alleen maar graanvelden zijn maar die liggen heel hoog. We moeten onderweg ook een schildpad ontwijken die de snelweg overkruipt. Dit is al de 2e keer dat we dat moeten doen. Daarna komen we weer door een gebied met heel veel wijn velden. In een klein dorpje genaamd Düver stoppen we bij een parkeerplaats met een vervallen tankstation voor de lunch. Als we aan het eten zijn komen er een man en een vrouw aangelopen en wij denken dat ze iets aan ons willen verkopen. We hadden wel een oud gebouwtje gezien waar de zijmuur uit was gehaald en daar hebben ze twee ovens tegenaan gemetseld. De vrouw vraagt aan ons “hoe gaat het met U” het blijkt dat ze een half jaar in Rotterdam heeft gewoond. Haar vader en broer wonen nog in Rotterdam en werken daar. Ze wil dat wij met haar meegaan voor brood. Wij denken dat ze brood aan ons wil verkopen. GJ pakt snel zijn fototoestel en we gaan met haar en haar man( die geen woord nederlands spreekt) naar het oude gebouwtje en wat blijkt daar zijn 8 vrouwen heel dun brood aan het rollen en aan het bakken in de ovens. GJ vraag of hij foto’s en film mag maken en dat mag. Haar man gaat meloen snijden en dat krijgen wij aangeboden en ze gaan een brood voor ons bakken met kaas(geitenkaas) en dat krijgen we ook aangeboden. Ook de dochter van het echtpaar is aanwezig en die vraagt in het Engels waar wij vandaan komen en waar we naar toe gaan in Turkije. Ze vraagt ook nog of we in Instanbul en Ankara zijn geweest. Dat kunnen we beamen. Het brood/pannenkoek is heel erg lekker en heet maar we kunnen het alleen niet op. We mogen het meenemen naar de caravan. Daarna nemen we afscheid met 3 zoenen en omhelzing van moeder en dochter. Van de man krijg ik een hand. Wat zijn de Turken toch vrijgevig. Hoe armer hoe vrijgeviger daar kunnen wij Nederlanders nog iets van leren. Om 1 uur vertrekken we weer met de caravan en maken we onderweg nog een paar foto’s en zien we de eerste berg in Turkije met sneeuw. We zijn om 2 uur op de camping en we krijgen een heel mooi plekje met een fantastisch uitzicht. Naast ons staat een echtpaar met een camper van onze leeftijd die gelijk begint te mekkeren dat je niet met zo’n reis gaat en dat zijn rust verstoord is. Dan gaat Piet onze reisleider hem ook nog vragen hoe lang hij nog blijft en dat is helemaal tegen het zere been. Als GJ de vliegen even vd caravan haalt vinden ze ook raar en hij zegt dat hij het hele jaar met de camper weggaat ipv 2 mnd. GJ houd wijzelijk zijn mond. Het is nu 24 graden maar de luifel kan niet uit want er staat een strak windje. Een lekker temperatuurtje. We hebben zo om 5 uur een borrel met zijn allen en morgen gaan we een ondergrondse stad bezoeken en een wandeling maken. En nog een lunch onderweg.