Zondag 15 juni. De laatste dag vd reis. We vertrekken om 9 uur naar het noorden van Servië. Voordat we vertrekken zien we dat Koos onze technische man een lekke band heeft. Maar dat wordt geregeld. Het eerste stuk is een prachtige route langs een bergkam. Dan volgt de Tolweg die erg slecht is. We staan op de camping Zasavica in Sremska Mitrovicia en om daar te komen moeten we weer over de Donau. Er is nog een noodtoestand in het land ivm de overstromingen van een paar weken geleden. Er liggen ook nog overal zandzakken. De camping ligt in het stroomgebied van de Donau en wat krijg je dan muggen. Het zijn er verschrikkelijk veel. Dus als we aankomen eerst de lange broek aan en smeren. De camping heeft een heel modern toiletgebouw. En de camping zelf ziet er verzorgd uit. Alleen die muggen en het blijkt dat er ook een andere groep van ACSI heeft gestaan maar die zijn weggevlucht omdat ze er zo’n last van hadden. Wij hebben vanavond ons afscheidsdiner in een restaurant 600 meter vanaf de camping. Om 7 uur verzamelen en gaan we met zijn allen er lopend naar toe. We worden weer ontvangen met een snaps. We hebben een heel gezellige avond met speeches van verschillende personen waaronder Geert Jan en dan gaan de dames een liedje zingen. Het zijn de kleine dingen die het doen met eigen tekst. We bieden Annemarie een boeket zelfgemaakte bloemen aan waar geld in is verwerkt. En Piet krijgt een schaal die we bij een pottenbakker in Turkije hebben gekocht. En we hebben natuurlijk ook een kado voor Koos een biertje( want die vind hij erg lekker) gevuld met rijst en geld. Na een afscheidswoord van Piet nemen we afscheid van elkaar. Morgen gaat nog een groot gedeelte op eigen kosten met een bus naar Belgrado. GJ en ik hebben besloten richting huis te rijden. Het is genoeg zo. Het was een verschrikkelijke mooie reis, we hebben veel gezien en genoten vd leuke mensen om ons heen. We zouden het zo nog een keer doen.
We zijn maandagochtend 16 juni via overnachtingen in Budapest en Passau naar huis gereden. En woensdag 18 juni om half 11 waren we weer in IJmuiden. Moe en voldaan. Toen we thuiskwamen stond er een mooie bos rozen en het ontbijt voor de volgende ochtend stond al klaar in de koelkast. Bedankt Michel en Suus. En als eerste morgen naar Tycho om hem te knuffelen.